The Spanish Dream: “Life, Liberty & the Pursuit of Happiness”

Dear friends, Lieve vrienden,

It’s been a month since I returned from Spain. My five months abroad have flown by, but when I see how fast this month July in Belgium has passed … I can only conclude that the older you get, the faster time flies. Perhaps the time – though together with love – is one of the most precious things in life. You can impossibly buy it, even not if you are rich or wise or powerful. So the only thing you can do, is cherish the time and make the best out of every moment …

Het is alweer een maand geleden dat ik terugkeerde uit Spanje. Mijn vijf maanden in het buitenland zijn voorbijgevlogen, maar als ik zie hoe snel deze maand juli in België voorbij is gegaan… Kan ik alleen maar concluderen dat hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd vliegt. Misschien is de tijd wel – samen met de liefde – één van de kostbaarste dingen in het leven. Je kan het onmogelijk kopen, hoe rijk of wijs of machtig je ook bent. Dus het enige dat je maar best kan doen, is de tijd koesteren en van elk moment het beste maken…

I remember as if it were yesterday one of my first Facebook posts from Spain: “I’m getting to know the true meaning of Spanish Life, Liberty and the Pursuit of Happiness”. Actually, that’s what it was all about… I might as well use the initial quote of my adventure, as the final quote for my adventure … Only it was perhaps easier said than done, and I really got the hang of the sentence after all these months abroad.

My time in Spain looked like a near-death experience: I’ve woken up from a deep sleep, and I thought: make sure that every day you wake up again is a fantastic day, because you never know when the last one can be. That sounds so dramatic, I know, but… Why do people live to work? People should work to live… I learned that in Spain! 😉 And that is so easy to say, but I did start to apply it…

I was not even two days back from Spain, and I retook the routine of my old life: start over where it all ended half a year ago: somewhere between Antwerp and Berchem at a travel agency … Full time from 9AM to 6PM. And as if that was not bad enough: live by myself again and come home every day alone, with only the cats there waiting for me. It sounded so depressing, and I would have done everything to never have to return. I never wanted this life back! I wished I could wrap my Spanish my lifestyle in my suitcase to Belgium! I only wanted to cry…

Ik herinner me nog alsof het gisteren was één van mijn eerste Facebook-postjes uit Spanje: “I’m getting to know the true meaning of Spanish Life, Liberty and the Pursuit of Happiness.” Eigenlijk is dat waar het allemaal om draaide… De begin-quote van mijn avontuur kan ik misschien wel gebruiken als de eind-quote van mijn avontuur… Alleen was het misschien makkelijker gezegd dan gedaan, en heb ik het zinnetje pas écht onder de knie gekregen na al die maanden in het buitenland.

Mijn tijd in Spanje leek wel op een bijna-dood-ervaring: ik ben wakker geworden uit een diepe slaap, en heb gedacht: zorg ervoor dat elke dag die je nog wakker wordt een fantastische dag wordt, want je weet nooit wanneer het de laatste kan zijn. Dat klinkt weer zo dramatisch, ik weet het, maar… Waarom leven mensen om te werken? Mensen zouden moeten werken om te leven… Bedacht ik in Spanje! 😉 En ook dat is zo makkelijk gezegd, maar ik ben het gaan toepassen…

Ik was nog geen twee dagen terug uit Spanje, en ik zou de draad weer oppikken: verder gaan waar het allemaal geeïndigd was: ergens tussen Antwerpen en Berchem op een reisbureau’tje… Fulltime van 9 tot 18u. Én alsof het niet erg genoeg was: weer alleen gaan wonen en elke dag eenzaam thuis komen, met enkel de katten daar die op je wachten. Het klonk zo deprimerend in de oren, en ik had er alles aan willen doen om nooit te hoeven terug te keren. Ik wilde dit leven nooit meer terug! Ik wenste dat ik mijn Spaanse levensstijl in mijn koffer richting België had kunnen steken! Ik kon wel huilen…

What I did not figure out that moment of sheer desperation, was that you actually do not necessarily have to change what your  physical situation in life, what helps already enough is how you deal with the life you have. What I’m saying is … After a month of being here in Belgium I still have the same job, same apartment, and I still live alone. Only every day at the office already flown by because I’m putting my energy on a new and exciting project (which makes the time fly), and I haven’t felt lonely for a second because I ‘m constantly meeting old and new friends … It is even so busy that I sometimes think: ‘Oh dear, when I have a free night doing nothing at all but relaxing?’. Moreover, I am taking driving lessons leaving me with a driving instructor driving around some evenings per week, and usually once more with a friend to practice. On a quieter weeknight I try to encourage myself to go to the municipal pool to swim, and that – so far – succeeded a few times. And the weekends are now filled with nightlife: never before I explored the Antwerp nightlife as exuberant and enthusiastic as now! And what it feels good, I have to say! I did not know that we have such lovely spots here. And with the beautiful weather of the past month here, I imagine myself almost in Spain. Or maybe the weather gods want to tell me something: “Do not be so Belgium-hating, we are doing pretty well here(sometimes)!” 😉

Wat ik nog niet doorhad op die moment van pure wanhoop, was dat je eigenlijk je fysieke levenssituatie niet per se hoeft te veranderen, wat al genoeg helpt is hoe je omgaat met het leven dat je hebt. Wat ik wil zeggen is… Na één maand hier in België te zijn, heb ik nog altijd diezelfde job, datzelfde appartement, en woon ik nog steeds alleen. Alleen is elke dag op kantoor al voorbijgevlogen omdat ik mijn tanden in een nieuw en spannend project heb gezet (waardoor de tijd zo voorbijvliegt), en ik heb me nog geen seconde alleen gevoeld omdat ik nu veel meer mensen over de vloer krijg en afspreek met oude en nieuwe vriendinnen… Het is zelfs zo leuk dat ik soms denk: ‘Oh jee, wanneer heb ik eens een avondje niets te doen?!’. Bovendien ben ik rijlessen gaan volgen waardoor ik ook enkele avonden per week met een rijbegeleider ga rondrijden, en meestal nog een keer met een kennis om te oefenen. Op een rustigere weekavond probeer ik mezelf ertoe aan te zetten om eens in het gemeentelijk zwembad wat baantjes te gaan zwemmen, en dat is tot op heden al een aantal keer gelukt. En de weekends worden vanaf nu gevuld met uitgaan: nog nooit eerder verkende in het Antwerpse nachtleven zo uitbundig en enthousiast! En wat voelt dat goed, zeg! Ik wist niet dat wij ook nog zulke leuke plekjes hadden hier. En met het mooie weer van de afgelopen maand hier, waan ik me haast in Spanje. Of misschien willen de weergoden me wel iets vertellen: ‘Wees niet zo België-hatend, we hebben het hier best wel goed (soms)!’ 😉

So I can conclude that my life has become a nice follow up of my Erasmus period, thanks to all kinds of elements (such as the good weather and my sweet friends). But … I need to face the truth, and I’m so glad being able to say: “I’ve learned the true meaning of Life, Liberty and the Pursuit of Happiness.” Yes! After all these months!! Thanks Erasmus!!

Ik kan dus besluiten dat mijn leven hier een mooi vervolg op mijn Erasmus-periode heeft gekregen, dankzij allerlei randelementen (zoals het goede weer en mijn lieve vriendinnen). Maar… Ik moet de waarheid inzien, en ben zo blij om het te kunnen zeggen: “I’ve learned the true meaning of Life, Liberty and the Pursuit of Happiness.” Yes! Na al die maanden!!! Dankjewel Erasmus!!!

Dear people, it does not matter whether you’re in Belgium or Spain, whether you have to work or have a time off, whether you have a beach next door or a car park in front of your house, whether you have a lot of strangers next to you or your best friends, whether you live alone or together, whether you have a lot of money or just a little. We must all learn to be grateful with what is given to us, strive for something better, but never forget that today might be good enough already. And most importantly: do not wait until tomorrow to enjoy, because only today is given to you. Appreciate the small things in life and the great things in life will suddenly look much closer to you.

Ultimately, we decide what our lives look like, simply by the glasses that we put on. I hope you start seeing ‘la vie en rose’ with me from now on…

Lieve mensen, het maakt niet uit of je nu in België of in Spanje bent, of je nu moet werken of vrijaf hebt, of je nu een strand naast je deur hebt of een parkeerterrein, of je nu een hoop vreemde mensen naast je hebt of je allerbeste vrienden, of je nu alleen woont of in gezelschap, of je nu veel geld hebt of maar een beetje. We moeten met z’n allen leren voldoening te nemen met wat ons is gegeven, streven naar iets dat beter is, maar nooit vergeten dat vandaag al goed genoeg kan zijn. En nog belangrijker: wacht niet met genieten tot morgen, want enkel vandaag is je gegeven. Apprecieer de kleine dingen in het leven en de grootse dingen des leven zullen plots veel dichter bij je staan.

Uiteindelijk bepalen wij zelf hoe ons leven eruit ziet, simpelweg door het brilletje dat we opzetten. Ik hoop dat jullie vanaf nu met me mee ‘la vie en rose’ zien.

Big love, Heel veel liefs,

Julie